Korte bespreking

Romeo en Julia als heroïnekoeriers: het lijkt moeilijk voor te stellen. Tim Krabbé (1943) krijgt het in deze roman prachtig voor elkaar. Egon en Marjoke ('Marcie') zijn de geliefden die nooit bij elkaar zullen komen. Beiden zijn geologisch bevlogen. Om dat ideaal te verwezenlijken gaan ze, onafhankelijk van elkaar, in zee met jeugdvriend en beroepsritselaar Axel. De koffer met heroïne wordt hun dood in het fictieve oosterse land Ratanak, dat wat lijkt op Singapore. De roman begint met die noodlottige reis en laat daarna pas langzaam de draadjes bij elkaar komen. Egon kent immorele Axel van een jeugdkamp en een Amsterdams studentendispuut. Hij loopt zijn eeuwige Mefisto later weer tegen het lijf. 'De brutalen hebben de halve wereld. (...) En de onbeschoften de andere helft.' Het boek is zowel psychologisch als wat spanningsopbouw betreft zeer sterk. De hilarische beschrijvingen (kopje thee bij generaal in Ratanak; jeugdkamp) zijn mooi schrijnend helder; de stijl is goed en het verhaal heeft vaart. Vrij kleine druk. - Redactie